دلم گرفت و از هر چه شعر سير شدم و مثل کودکي خود بهانه گير شدم

شناسنامه هميشه دروغ مي گويد تمام آينه ها گفته اند که يير شدم

و گامهاي عصا پوش خوب فهميدند که جاده گم شد و من عاقبت کوير شدم!

سرم بلند اگر بود جستجوي تو داشت ! تو رفته اي و من غريبانه سر به زير شدم

ضيافت من و باران هميشه برپا بود اتاق فاصله شد ، باز گوشه گير شدم

خيال شعر ندارم تو در خاطر مني دلم گرفته و به اين شعر ناگزير شدم

اپ ديتم سر بزن